او پای درخت اشتباه ایستاده است

دهدشت وب، احسان رضایی/با گسترش و همه گیر شدن فضای مجازی و ایجاد شبکه های مختلف مجازی، نمودار سواد رسانه ای و سطح آگاهی مردم در زمینه های گوناگون، شیبی بسیار تند و پر سرعت به خود گرفته است
بالتبع بهره گیری از تماثیل و ضرب المثل ها در گفتمان های حقیقی و مجازی با اِشکال و یا لزوم ارائه ی توضیحات بیشتر مواجه نیست و عبارت؛ « در مثل مناقشه نیست» یک اصل پذیرفته شده در میان عام و خاص است که قدمت آن به بلندای تاریخِ کتابت است که سابقه ی دائره المعارف به دوران خط میخی بر می گردد و در ایران اساتید بزرگی چون؛ محمد معین، علی اکبر دهخدا و ویرایشگران نُسَخ آنها نیز بر آن صحه گذاشته اند.
بنابراین با این توضیحات مؤجز و احترام به عموم خوانندگان و بلا تشبیه؛ اصل ضرب المثل را بیان می دارم.
«پارس کردن پای درخت اشتباه»

استفاده از کلمه ((سگ)) شاید در شنود اولیه متناسب و یا به ذهن متجانس نیاید اما نقش مثبت این حیوان خوش صفت در زندگی انسان و در مذاهب و اساطیر، کلام نویسندگان و شعرا، تصوف و عرفان، داستان های قرآنی نظیر؛ اصحاب کهف و بلعم بن باعورا و حتی در کلام هرودوت مورخ یونانی مظهر وفاداری، پاسداری و حق شناسی است اگرچه در نفی و رد آن در قالب سگ های ولگرد نیز کم سخن به میان نیامده است.
برگردم به توضیحات بیشتر در مورد تیتر کلام و هدف از بیان این تمثیل؛

سگ تازی (شکاری) یکی از ملازمان بشر از دیرباز تا کنون بوده است که استفاده و منفعت زیادی رسانده، از جمله؛ نجات جان و مال بشر
اما همین جانور شکاری به وقت پیری و آنجا که صید از دست و نظرش دور می ماند به اشتباه محاسباتی دچار شده و یا در جهت فرار و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت و خالی نبودن عریضه پای درختی می ایستد و پارس می کند ( واق واق الکی)
در حالیکه معلوم است هدف را نادرست تشخیص داده و کاملاً در اشتباه است.
بدیهی است که ماندن و تأکید کردن (پارس های متوالی، خسته کننده و چندش آور) بی ثمر و بلا نتیجه هستند.
باز می گویم که در مثل مناقشه نیست و کسانی که رفتار اینگونه دارند و در گوگل به دنبال کلمات و عبارات سلمبه قلمبه می گردند و بعضاً با نگارش تماثیل بی ربط، مثلاً سعی دارند خود را با سواد جلوه دهند، چه خوب است که؛
کتاب؛ سوراخ دعا را گم کردن و کتاب؛ پارس کردن درخت اشتباه با ترجمه فارسی «این راهش نیست» اثر اریک بارگر نویسنده و بلاگر آمریکایی که جزء آثار پرفروش نیویورک تایمز و ژورنال وال استریت در سال ۲۰۱۷ بوده اند را تهیه و مطالعه نمایند
شاید برای درمان بیماران روانی مؤثر افتد.
باشد که بپذیرند تا از کله شقی و حجم حسادت، عقده و فتنه انگیزی شان کاسته شود.
اگرچه برخی در پرچانگی و زبان آوری هیچگاه کم نمی آورند و مانند گربه اگر هزار بار او را در هوا بچرخانی و رها کنی باز روی چهار دست و پا به زمین می خورند. یادآوری این مطلب کلی خارج از لطف نیست.