یک شهر و یک دکه/ تقدیر امام جمعه از فعالیت ۳۰ ساله پیر رسانه کهگیلویه

دهدشت وب، امام جمعه دهدشت در اقدامی ارزشمند از پیشکسوت رسانه و مطبوعات و چهره نوستالژی شهرستان سرکشی کرد.

دکه‌ی معروف در قلب شهر دهدشت روزگاری مرکزی برای توسعه فرهنگ شهر بوده است. کیوسک مطبوعاتی تباری کار توزیع روزنامه‌ها و مجلات را انجام می‌داد و علاوه بر ترویج فرهنگ تاثیر نامحسوس در اقتصاد روزنامه‌ها و جذب مخاطبان داشت.

تیترهای درشت روزنامه‌ها و صفحه جدول مجلات که در پیاده‌رو چیده بود و پیشخوان کیوسک نگاه رهگذران را به خود جلب می‌کرد و این دکه همواره برای مردم حس نوستالژی دارد. نه تنها همشهریان دهدشتی بلکه سایر شهرها به ویژه در زمان اعلام نتایج کنکور تجربه مراجعه به دکه تباری را داشته‌اند و با فریاد «به صفحات دست نزنید» او مواجه شده‌اند.

کیوسک تباری؛دریچه امیدبخش

کیوسک مطبوعاتی تباری دریچه امیدبخش برای پشت کنکوریها و جویندگان کار بود حتی قشر جوان خود را با جدول‌های مجلات سرگرم می‌کردند و مشتریانی هم برای پیگیری رمان‌ها هر هفته منتظر رسیدن شمارگان جدید مجلات بودند. پیاده‌روی ابتدای خیابان شریعتی بستری فرهنگی ایجاد کرده و مردم با آن انس داشتند.

چهره رسانه‌ای شهرستان که حالا با گسترش فضای وب و شبکه‌های اجتماعی کسب و کارش از رونق افتاده است این روزها سودای مهاجرت از کهگیلویه و کارگری در بندرعباس دارد؛ اگرچه هم و غمش کهگیلویه است و این شهرستان را رنج بی‌غار می‌خواند.

خالق واژه «بی‌شفاخو» برای مظلومیت کهگیلویه

باید رنج فعالیت رسانه‌ای را درک کرده باشید که متوجه سختی‌های کار این پیشکسوت مطبوعات بشوید آنقدر درگیر کار مطبوعاتی شده بود که هیچ گاه به شغل و کسب سمت نبوده است.او با گسترش فضای مجازی چند سالی است گروه‌ مطالبه‌گری «خبررسان و حوادث» متشکل از مردم و مسئولین را راه‌اندازی کرده و بدون چشمداشتی پیگیر رفع مشکلات شهرستان و معضلات فرهنگی،سیاسی و احتماعی است.

تباری در مطالبه‌گری‌هایش شهرستان کهگیلویه را به خاطر مظلومیت و عقب ماندن از توسعه و اسیر تصمیم‌های سیاسی بودن «بی‌شفاخو» می‌نامد و این واژه در ادبیات مطالبه‌گری مردم نهادینه شده است.

امام جمعه دهدشت که نگاه رسانه‌ای خوبی دارد و به ارزش و جایگاه رسانه واقف است به پاس قدرشناسی از زحمات چندین دهه محسن تباری از او سرکشی کرد.

حجت‌الاسلام وحدانی‌فر در نشست صمیمی با خانواده پیشکسوت عرصه رسانه و فعال مجازی پای درددل این پیررسانه نشست.

امام جمعه که خود از مخاطبان گروه‌های مجازی آقای تباری است و مطالب این گروهها را مرتب رصد می‌کند، از روحیه مطالبه‌گری و پیگیری چالش‌های کهگیلویه تشکر کرد و گفت: البته فضای نقدها نیازمند اصلاح شیوه است، نقد نباید باعث بی‌حرمتی به شخصیت‌ها و یا توهین به خدمات شود.

مسئول باید پاسخگوی مردم باشد

امام جمعه دهدشت افزود: گاهی مخاطب بدون در نظر گرفتن خدمات انجام گرفته، نداشته‌ها را بولد می‌کند و نقدش از روی غزض‌ورزی است، البته مخاطبانی هم هستند که دلسوزانه و برای توسعه و آبادانی شهرستان نقد دارند.

حجت‌الاسلام وحدانی‌فر بیان کرد: با صبر و حوصله وقت می‌گذارید و مشکلات مردم را به گوش مسئولین می‌رسانید، مدیر وظیفه دارد پاسخگوی مردم باشد.

وی با بیان اینکه بنده همیشه پاسخگوی مردم هستم و علاوه بر تماس‌های تلفنی دفتر همه روزه به روی مردم باز است، گفت: هر کسی مسئولیتی پذیرفت برای اینکه به مردم پاسخگو باشد.

امام جمعه کهگیلویه پیشکسوت رسانه را پل ارتباطی بین مردم و مسئولین دانست و افزود: گاهی مردم شما را مأمن می‌دانند و به شما مراجعه می‌کنند تا مشکلاتشان را به گوش مسئولین برسانید من شاهد تلاش شما در فضای مجازی هستم سختی‌هایی را تحمل کردید اعتقاد دارید که کار فرهنگی و رسانع تاثیرگذار است و البته خیلی از برنامه‌هایی که پیگیری می‌شود ماحصل تلاش حضرتعالی است.

وی ادامه داد: برای کهگیلویه خون دل خورده‌اید، مردم هم قدردان زحمات شما هستند.

محسن تباری ۴۲ساله، فعالیت فرهنگی-مطبوعاتی خود را از سال ۱۳۷۳ آغاز کرد و کیوسک مطبوعاتی او این روزها جز برای کپی درآمدی برایش ندارد.

تباری از سال‌های ۱۳۸۱با نشریات محلی و بیشتر مجلات کار خبری همکاری داشت. به خاطر علاقه به خبر به ویژه سرویس حوادث نام گروه خود را خبررسان و حوادث نامگذاری کرده است. این فعال رسانه آگهی‌های استخدامی مندرج در روزنامه‌های کشوری و محلی را تفکیک کرده با ماژیک نوشته به طنابی در جلوی دکه آویزان می‌کرد و می‌گوید جوانان بسیاری از طریق این آگهی‌ها استخدام شده‌اند.

تباری، دایی خود را مشوق کار مطبوعاتی‌اش دانست و گفت: از دایی فرهنگی‌ام حاج هدایت الله جهان فرهنگی خوشنام دهدشتی که بنده را ترغیب به این کار فرهنگی کرد تشکر می‌کنم.

وی که با گذشت ۳۰ سال کار فرهنگی دل پردردی داشت،افزود: به خاطر عدم فروش نشریات و هزینه‌های سرسام آور مجبور هستم برای تأمین مخارج زندگی رهسپار شهر غربت بشوم تا لقمه نان حلال تهیه کنم.